MERHABA YÜZÜCÜ ANNELERİ

Yıllar  önce üreme sağlığı sorunları ile cebelleşip, yaşadıklarımı paylaşamamanın getirdiği sıkıntı ile bulduğum her mecrada insanlara hem deva olmak hem de deva bulmak için keşfettiğim internet dünyasına bu sefer tema değişse de aynı dertten muzdarip yüzücü annesi olarak tekrar iştirak etmiş bulunuyorum.

Artık iki tane ergen yüzücünün annesiyim.

Türkiye'de bir tane sporcu yetiştirmek zorken, ben iki tane sporcu -üstelik de pek kabul görür bir spor olmayan yüzücü- yetiştirmeye çalışıyorum. Onların sadece "annesi" olmam gerekirken mental koçu, servis şoförü, beslenme uzmanı, menajeri, eğitim danışmanı ve daha bir sürü sıfatı anneliğimin önüne koyup hep beraber taşımak zorundayım.

Hepsini birden -birbirinin tamamen zıttı iki çocuğumu, Türkiye'nin çarpık eğitim sistemini, TEOG belasını, iş nedeni ile yanımızda olamayan babamızı, kaynak aktarımı sorunu yaşayan kulüp sorunlarını, antrenörlerin bitmek bilmez taleplerini ve daha nice şeyi- aynı potaya koyup eritmeli ve ortaya lezzetli bir şeyler çıkarmalıyım.

Önümde bana yada bize yol gösterecek kimse yok. Sadece el yordamı ile benden bir adım önde giden sporcu anneleri-babaları var. Kulüplerin ve antrenörlerin en tepede olduğu besin zincirinin en alt basamağındayım. Lakin onların hatta sporcuların bile göstermediği performansı göstermem bekleniyor. Benimki bir nevi gönüllü kölelik anlayacağınız.

Sabah 05:00 da kalkıp eve 22:00 da dönüp 24:00 yatmam bekleniyor. Ücret yok, sigorta yok,izin yok, tatil yok bildiğin karın tokluğuna kölelik işte.

Yaptıklarımın karşılığını ise maddi olarak asla tartılamayacak olan şeylerden alıyorum;

Çocuklarımı kulvar başında görmek! Ne sonuç alırlarsa alsınlar güzel ve sportmen bir yarış çıkardıklarında onları alkışlamak! Yaşıtları obezite ile ciddi savaşlar verirken sağlıklı vücutları ve akılları için şükretmek! Ergenliği (şimdillik) kavgasız gürültüsüz atlatmak ve geleceğe dair hayallerine ortak olmak! Onlara "Ancak çalışarak başarabilirsin" mesajını yaşayarak öğretebilmek! İşte bunlar benim ücretim. İkramiyem ise onları kürsüde görüp gurur duymak!

Bloğumun çıkış noktası ise benim ve arkadaşlarımın deneme-yanılma yoluyla öğrendiklerini bizden sonra gelenlere açık kaynak olarak verebilmek. Tecrübe basamaklarında yanımıza aldıklarımızı paylaşabilmek.

İki oğlum ve ben yedi yaşında başladığımız serüvenimizde henüz 6.yılımızdayız. Bizden fersah fersah önde olanlar olduğu gibi ardımızdan gelen yüzlerce ana-baba olduğunun da farkındayım. Umarım azıcık da olsa yollarına ışık olabilirim. Umarım beraber öğrenir beraber öğretiriz. Sayfama katkıda bulunmak isteyen ana-babalara kapım her zaman açıktır.

Özel Not: Bu arada, en iyi yüzen hücreleri seçtiği için embriyoluğumuza teşekkürü bir borç bilirim. :D

Berna Kavili